Producent miesiąca 09| 2020: ManzWine

Producent miesiąca 09| 2020: ManzWine

Regiony winiarskie w Portugalii rozpościerają się na całym jej terytorium. Na tak niewielkim obszarze można znaleźć rześkie Vinho Verde, bardziej skoncentrowane i owocowe Douro oraz wzmacniane Porto oraz Maderę. Z tego względu część winiarzy decyduje się na produkcję win z różnych regionów winiarskich. Taką drogę wybrał Andre Manz, założyciel winnicy ManzWine.

 

 

LISBOA

Lisboa (dawniej Estremadura) to żyzny region winiarski położony w centrum portugalskiego wybrzeża Atlantyku. Jednymi z najważniejszych cech geograficznych Lisboa są wzgórza Serra de Montejunto, które chronią region przed wiatrami Oceanu Atlantyckiego i pomagają złagodzić klimat.
Po stronie północnej winnice w południowoeuropejskim Golfsztromie znajdują się pomiędzy zimnymi i silnymi wiatrami wybrzeża Atlantyku a upalnymi temperaturami z głębi Portugalii. Nocą ziemia jest naturalnie nawadniana przez mgłę i poranną rosę, a w ciągu dnia otrzymuje ciepło od słonecznych popołudni.
Dzięki temu terroir doskonale nadaje się do soczystych i owocowych win. Każda odmiana winorośli inaczej na to reaguje a w regionie Lisboa można ich znaleźć ponad 30, zarówno międzynarodowych, takich jak Cabernet i Merlot czy portugalskich Touriga Nacional i Tinta Roriz.
 
PÓŁWYSEP SETÚBAL
 
Półwysep Setúbal leży przy ujściu rzeki Tag, bezpośrednio na południe od Lizbony, z którą jest połączony dwoma mostami. Znaczna część obszaru jest płaska i piaszczysta, z wyjątkiem Serra da Arrábida, krótkiego łańcucha górskiego biegnącego wzdłuż południowego wybrzeża półwyspu, gdzie gleby są wapienne lub gliniasto-wapienne. Region znany jest przede wszystkim z wytrawnych czerwonych win wytwarzanych ze szczepu Castelão, a także z win wzmocnionych i słodkiego Moscatel de Setúbal.
Klimat jest śródziemnomorski, z gorącymi, suchymi latami i łagodnymi, ale deszczowymi zimami. Winnice w Serra da Arrábida są chłodniejsze ze względu na wyższą wysokość i bliskość morza. Peninsula de Setúbal IGP produkowana jest szeroka gama win z wielu międzynarodowych odmian.
 
 

DOURO

Nazwa regionu pochodzi od rzeki Douro, która płynie ze wschodu na zachód od granicy hiszpańskiej do Porto, gdzie spotyka się z Oceanem Atlantyckim. Chociaż Douro jest najbardziej znane ze swoich wzmocnionych win, całkowita produkcja jest tutaj dość równomiernie podzielona między Porto oraz niewzmacnianymi winami.
Strefa uprawy winorośli obejmuje strome zbocza wzdłuż brzegów dolnego biegu rzeki, która jest jedną z najdłuższych na Półwyspie Iberyjskim. Ze źródła w północnej Hiszpanii, gdzie jest znana jako Duero, rzeka przepływa przez słynne winnice Ribera del Duero, zanim dotrze do granicy portugalskiej i zamieni się Douro. Stąd przecina krajobraz, tworząc wyjątkowy i historyczny region winiarski przed spotkaniem z oceanem w mieście Porto.
Najbardziej jednoczącą cechą Douro jest jego górzysty teren, chociaż obszar ten obejmuje szeroki wachlarz terroir z wieloma różnymi aspektami, wysokościami i typami gleby. Zwykle jednak winnice rozciągają się na stromych, suchych zboczach po obu stronach rzeki i jej niezliczonych dopływów na wąskich skalistych tarasach. Ten niezwykle malowniczy widok został sklasyfikowany jako miejsce światowego dziedzictwa UNESCO (zaszczyt, który został również nadany podobny krajobraz regionu winiarskiego Wachau w Austrii).
 
 
Wina od ManzWine
 
Chelerios, jeszcze 100 lat temu mogło pochwali􏱙 się ponad 40 winnicami. 􏱚a gliniastych i wapiennych zboczach wokół wioski, nasadzenia niegdyś rozciągały się w każdym kierunku. K􏰉iedy w 2004 roku A􏱛ndre Manz zaczął działalność􏱙 winiarską na małej jednohektarowej winnicy w Cheleiros, była ona raczej eksperymentalnym hobby. Stan rzeczy zmienił się, kiedy przy pomocy Portugalskiego I􏱜nstytutu Winorośli i Wina, odnalazł wśród swoich nasadzeń starą lokalną odmianę o nazwie J􏱞ampal. Tak zrodził się projekt: „ManzWine: rekultywacja winnic w Cheleiros”. Szczep ten przez lata toczył się w zapomnienie, przed którym spektakularnie obronił go emerytowany brazylijski bramkarz. André pozostawił tę odmianę i biały Jampal stał się hitem handlowym i doskonałym przykładem na to, że warto inwestować w endemiczne szczepy. To zmotywowało go do kultywowania pozostałych portugalskich odmian, takich jak Castelăo i Aragonez. Z czasem produkcję wina powiększono o nowe regiony: Douro i Półwysep Setúbal.
  • MANZ DONA FATIMA

    SZCZEGÓŁY
  • MANZ PENEDO DO LEXIM

    SZCZEGÓŁY
  • MANZ PLATONICO

    SZCZEGÓŁY
  • MANZ CONTADOR DE ESTÓRIAS

    SZCZEGÓŁY
  • MANZ DOURO

    SZCZEGÓŁY
  • MANZ CONTADOR DE ESTÓRIAS RESERVA

    SZCZEGÓŁY
Producent miesiąca 08| 2020: Cantina Bolzano/Kellerei Bozen

Producent miesiąca 08| 2020: Cantina Bolzano/Kellerei Bozen

Typowe obrazy włoskich regionów winiarskich zazwyczaj przedstawiają stare winnice przeplatane drzewami oliwnymi czy cyprami i ciepłym, słonecznym klimatem. Takich widoków nie znajdziecie w Alto Adige. Na tle stromych, pokrytych śniegiem gór, znajdziemy zarówno piękne nowoczesne winnice, jak i tradycyjne budynki, bardziej przywodzące na myśl Austrię niż Toskanię.

Położenie Południowego Tyrolu znacznie wpłynęło na jego historię. Zmiany geopolityczne sprawiły, że region funkcjonuje na styku kultur włoskiej i austriackiej. Od XI rozpoczęto roszady. Alto Adige należało początkowo do Bawarii, potem było pod panowaniem Habsburgów, aż do XVIII w. gdy Napoleon włączył te region do Austrii. W XIX w. region znowu został włączony do Bawarii. Z kolei po I-ej Wojnie Światowej został włączony do Włoch. I tak już zostało do dzisiaj. Liczne migracje i przesiedlenia ludności sprawiły, że w Alto Adige mimo, że językiem urzędowym jest włoski, to praktycznie wszystkie nazwy tłumaczone są na język austriacki lub niemiecki. Italianizacja wprowadzona za rządów Benito Mussoliniego nie przyniosła oczekiwanych przez dyktatora efektów ze względu na wybuch II Wojny Światowej, ale także na przynależność kulturową. Tak jak trudno jest przesadzać stare krzewy tak równie trudno wpływać na przynależność kulturową.

W Południowym Tyrolu naprawdę trudno trafić na wino słabszej jakości

Historia oraz geologia Alto Adige odcisnęły piętno także w formie uprawy winorośli oraz produkcji wina. W przeciwieństwie do reszty Włoch w regionie prym wiodą spółdzielnie, które produkują aż 70% win z regionu. Nie mają jednak one nic wspólnego z przemysłową produkcją win niskiej jakości. Kooperatywy w Alto Adige przywiązują wielką wagę do jakości swoich win – najlepsze butelki z regionu często pochodzą właśnie ze spółdzielni. Ma to swoje uzasadnienie. Ponad 5000 winiarzy posiadających niewielkie winnice, często jednohektarowe, decydują się na połączenie swoich sił. Dzięki stabilności jaką zapewnia im spółdzielnia winiarska nie muszą rezygnować z jakości. Dlatego w Południowym Tyrolu naprawdę trudno trafić na gorsze wino.

Alto Adige jest jednym z najmniejszych regionów winiarskich we Włoszech, stanowiący zaledwie jeden procent krajowej produkcji, jednak region ten słynie z wyjątkowo wysokiej jakości win.

Aż 98 procent win produkowanych w Alto Adige ma najwyższą możliwą we Włoszech apelację DOC. Chroniona przez wysokie szczyty i łańcuchy górskie na południowym krańcu Alp, Alto Adige leży w klimatycznej strefie, która stwarza wyjątkowe warunki geologiczne do uprawy winorośli. Alpy chronią region przed zimnymi masami powietrza i opadami z północy, a ciepłe, wilgotne prądy powietrza z jeziora Garda i Morza Śródziemnego przedostają się do Górnej Adygi. Łagodne słoneczne dni, ciepłe gleby, wystarczające opady, chłodne noce i silne wiatry nadają winom z Alto Adige owocową świeżość. Podczas gdy na wysokości do 1000 metrów (3300 stóp) nad poziomem morza, wymagające odmiany, takie jak Pinot Blanc, Sauvignon Blanc czy Pinot Noir, charakteryzują się szczególną finezją a w słonecznych dolinach późno dojrzewające odmiany, takie jak Lagrein, Merlot czy Cabernet mogą w pełni rozwinąć swoje smaki i aromaty.

Wina od Cantina Bolzano

Cantina Bolzano reprezentuje dwie spółdzielnie – Santa Magdalena i Cantina Gries, które połączyły się w latach 60. Pomimo że zrzesza aż 224 winiarzy, spółdzielnia w Bolzano utrzymuje charakter rodzinnego przedsięwzięcia. Dużą zasługę ma w tym Klaus Sparer, obecny dyrektor generalny, który jako przedstawiciel kolejnego trzeciego pokolenia rodziny, związał swoje życie z winnicą. To, co wyróżnia Bolzano to silne przywiązanie do jakości i tradycji. W erze kultowych producentów win garażowych, skupiających się na jednej lub dwóch odmianach, Cantina Bolzano pokazuje co można osiągnąć dzięki pracy zespołowej. Klimat pozwala na produkcję win zarówno o pełnym ciele oraz bujnym owocu jak i wibrującej kwasowości. Najpopularniejsze szczepy to endemiczne Lagrein i Schiava, ale świetną jakość pokazują też Pinot Grigio, Cabernet Sauvignon czy Pinot Noir. Wielkość spółdzielni powoduje, że oferta jest bardzo różnorodna, a doświadczenie i potencjał finansowy grupy gwarantuje wysoką oraz stabilną jakość.

  • KELLEREI BOZEN PINOT BIANCO/WEISSBURGUNDER

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN GEWÜRZTRAMINER

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN SANKT MAGDALENER CLASSICO

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN PINOT GRIGIO

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN CHARDONNAY KLEINSTEIN

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN PINOT NERO / BLAUBURGUNDER

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN SAUVIGNON RISERVA

    SZCZEGÓŁY
  • KELLEREI BOZEN CABERNET MUMELTER

    SZCZEGÓŁY
Producent miesiąca 07| 2020: Quinta da Raza

Producent miesiąca 07| 2020: Quinta da Raza

Cieplej, ciepło, coraz cieplej. Nadeszło astronomiczne lato, a wraz z nim ochota na lżejsze wina. Można podać wiele przykładów win idealnych na lato. Jednak jest jedno, którego nie można pominąć – Vinho Verde.

Trudno jednoznacznie ustalić początek produkcji wina w regionie Vinho Verde. Przypuszcza się, że w okolicach Minho wino zaczęto produkować już w czasach starożytnych. Tak jak w dużej części Europy wpływ na to miała kultura rzymska i jej obszerna ekspansja. Jednak nie ta historia jest najważniejsza. Pisząc o „zielonych winach” warto zwrócić uwagę na ich genezę i historię produkcji oraz uprawy. Otóż ten malowniczy region w północnej części Portugalii słynie z produkcji świeżego, lekko perlistego wina, które poddane szybkiej fermentacji rozlewane jest równie ekspresowo do butelek. Jest to tylko jedna przyczyn, która powoduje, że to wino nazywane jest „zielonym”. Nie prawdą jest, że ma zielony kolor, choć faktycznie można w nim dostrzec młode, jasne refleksy, które mogą skłaniać do stwierdzenia, że mamy do czynienia z „zielonym winem”. Historia w tym przypadku jest na wskroś inna.

Vinho Verde dzięki swojej perlistości, lekkości i świeżości skradło podniebienia wielu osobom, które sięgają po nie szczególnie latem.

Bliskość regionu do Oceanu Atlantyckiego jest bardzo pozytywna dla uprawy winorośli. Sprawia, że wiatry niosą deszcz z Atlantyku, dzięki czemu plony mogą rosnąć znacznie wyżej niż w suchszych, śródlądowych regionach. Wysokie opady i wilgotne lata w tej części Portugalii oznaczają, że choroby grzybowe są odwiecznym zagrożeniem, ale dobra wentylacja zapewniana przez otwarte, pionowo wyszkolone pnącza częściowo pomagają temu zaradzić.

„Zielone wino” w swojej pierwotnej wersji zaczęto produkować w przyklasztornych ogródkach. Tamtejsi mnisi uprawiali winorośl z lokalnych szczepów czerpiąc przede wszystkim z dobrodziejstw tutejszego klimatu i charakteru winogron. Stosunkowo chłodny i obfity w opady region sprzyjał wegetacji winogron, ale niekoniecznie ich dojrzewaniu. Z tego powodu postanowiono poddawać moszcz winogronowy szybkiej fermentacji i równie szybko go butelkować, zachowując przy tym w winie charakter terroir. Ze względu na dobre warunki klimatyczne winorośl rosła praktycznie wszędzie. Wykorzystywano ją jako naturalne żywopłoty czy ozdobę elewacji budynku. Również w winnicach winorośl rosła bardziej pionowo porastając tzw. trejaże – układ palików połączony ze sobą u góry cienką belką. Naturalne płoty tworzone przez winorośl sprawiły, że pejzaż Vinho Verde przybrał jeszcze bardziej zielony charakter. Jest kilka idei skąd wywodzi się „zielona” nazwa wina. Niektórzy twierdzą, że chodzi o charakter Vinho Verde – lekki, świeży i młody. Jednak patrząc na krajobraz regionu trudno nie zgodzić się z teorią że to właśnie ze względu na bujną zieleń wino dostało swoją nazwę.

Naturalny styl Vinho Verde

Co kryje się pod nazwą Pet-Nat? Lekkie, świeże, delikatnie musujące i na niezwykle owocowe wino idealne na lato.

Coraz częściej, szczególnie wśród fanów win naturalnych, można usłyszeć tajemniczo brzmiące słowo Pét-nat. Co kryje się pod tą nazwą? Lekkie, świeże, delikatnie musujące i na niezwykle owocowe wino idealne na lato. Pétillant naturel czyli „naturalnie musujące” dopiero od niedawna zaczęły cieszyć się większą popularnością, ale tak naprawdę wina produkowane metodą ancestrale mają dłuższą historię od szampanów. Pierwsze znane Pét-naty pochodzą z okolic Limoux, miasta w górach Pirenejów w południowo-zachodniej Francji. Według lokalnej legendy opactwo Saint-Hilaire produkowało wino musujące już w 1531 r., ale pierwszą apelacją była Montlouis Pétillant Naturel AOC, stworzona dopiero w 2007 roku dla win musujących powstających metodą ancestrale z winogron Chenin Blanc we francuskiej dolinie Loary. Pétillant naturel jest nadal najczęściej wytwarzany we Francji, ale ze względu na coraz większe zainteresowanie winami naturalnymi, możemy spróbować Pét-natów z całego świata.

Metoda ancestrale to tylko jedna fermentacja. Wino jest przenoszone z kadzi do pojedynczych butelek podczas fermentacji, a następnie zamykane pod kapslem. Bąbelki powstają, gdy dwutlenek węgla – produkt uboczny fermentacji alkoholowej – zostaje uwięziony w winie. Wino nie jest filtrowane i nie dodaje się do niego żadnej dawki cukru, dlatego pét-nat jest uważany za bardziej naturalny styl niż inne wina musujące, które wymagają większej ingerencji człowieka w procesie produkcji. Metoda ta jest zdecydowanie prostsza i mniej czasochłonna od metody szampańskiej, ale potrafi być bardzo nieprzewidywalna i trudna do kontrolowania, więc wymaga od winiarza dużego doświadczenia.

Pét-naty zwykle mają niedużo alkoholu, około 11-12%. Często można wyczuć odrobinę słodyczy z cukru resztkowego, który nie został całkowicie sfermentowany. Brak drugiej fermentacji oznacza, że wina te są mniej musujące niż te produkowane metodą tradycyjną. Wina Pétillant naturel mają ciśnienie 2,5-3 atmosfer, w porównaniu z 5-7 w przypadku szampana, co daje delikatnie musujące bąbelki. Końcowy efekt daje żywe, świeże i rustykalne wina, które świetnie oddają terroir. Wina Pétillant naturel są zwykle niefiltrowane, co powoduje, że są mętne z odrobiną osadu na dnie butelki. W sklepowych półkach można je rozpoznać po kapslach, które nie pozwalają uciec bąbelkom. Astronomiczny wzrost popularność Pet-natów jest ściśle związany z coraz większym zainteresowaniem winami naturalnymi. Jednak ich przyjemny, delikatny i owocowy styl powinien odpowiadać każdemu, nie tylko tym, którzy swoje wina wolą mętne lub pomarańczowe. Dlatego na kolejne spotkanie z przyjaciółmi lub rodzinny obiad zamiast butelki Prosecco weźcie Pet-Nata – na pewno nie pożałujecie.

Wina od Quinta da Raza

Winnica Quinta da Raza położona jest w subregionie Colorico de Basto. To unikalne 40 hektarowe terroir położone jest na wysokości 250 m n.p.m. w dolinie rzeki Tamega. Ukształtowane przez delikatne zbocza, osłonięte od zachodu górami ograniczającymi wpływ wiatru znad Atlantyku, z jednoczesną dużą jak na ten region ekspozycją na słońce. Te niestandardowe dla regionu Vinho Verde warunki, powodują też mniejsze opady deszczu pozytywnie wpływając na winorośl. Wina są świeże, owocowe i delikatnie musujące – idealne szczególnie na lato.

 

  • QUINTA DA RAZA BRANCO

    SZCZEGÓŁY
  • QUINTA DA RAZA VINHO VERDE ROSE

    SZCZEGÓŁY
  • QUINTA DA RAZA DOM DIOGO PADEIRO ROSE

    SZCZEGÓŁY
  • QUINTA DA RAZA DOM DIOGO ARINTO

    SZCZEGÓŁY
  • QUINTA DA RAZA PET-NAT

    SZCZEGÓŁY
Producent miesiąca 05| 2020: Wachtenburg Winzer

Producent miesiąca 05| 2020: Wachtenburg Winzer

Nasi zachodni sąsiedzi kojarzą się z precyzją i niezawodnością. Niemieckie samochody, środki czystości czy drogi są synonimem solidności. Skrupulatni Niemcy produkują rzeczy zgodnie ze swoją precyzyjną naturą. Nie inaczej jest w przypadku win. Od wielu lat na arenie międzynarodowej niemieckie winiarstwo odnosi spektakularne sukcesy. Ich wizytówką są wina białe, a wśród nich króluje Riesling. Jednak coraz bliżej tronu są wyśmienite wina czerwone na czele z kuzynem Pinot Noir – Spatburgunderem.

Palatynat jest jednym z najcieplejszych niemieckich regionów o prawie śródziemnomorskim klimacie. Z tego powodu w regionie (nazywanym „Toskanią Niemiec”) uprawiane są dość zaskakujące rzeczy, takie jak migdały, figi czy cytryny a winogrona co roku mogą osiągnąć pełną dojrzałość.

Historia niemieckiego winiarstwa

Historia niemieckiego winiarstwa jest bardzo podobna do pozostałych dziejów środkowo-europejskich państw, w szczególności rodów germańskich. Początek uprawy winorośli na obszarze dzisiejszych Niemiec datuje się na okres przybycia na te tereny Rzymian – ponad 2000 lat temu. Od tego czasu nasadzenia winogron sukcesywnie wzrastały. Rozwój winiarstwa wyhamował dopiero w XV wieku. Przyczyną tego były przede wszystkim zmiany klimatyczne i brak dostosowania winnic do zmieniających się warunków. Tzw. średniowieczne optimum klimatyczne i nagły wzrost temperatur skutkował licznymi suszami i anomaliami. Winiarze nie posiadali wiedzy praktycznej jak radzić sobie w tej sytuacji. Pozostawieni w rękach natury starali się utrzymać uprawę winorośli na niezmiennych warunkach. Jednak ilość wina produkowana w tym okresie była tak nie wielka, że rynek niemiecki zalewany był winami z innych regionów Europy. Spowodowało to zwiększenie importu wina z innych krajów m.in. z Austrii czy Francji, spychając na boczny to rodzimą produkcję. Niestety, po tym kryzysie wino przestało być nr 1 wśród najczęściej wybieranych alkoholi. Zyskał na tym rynek piwowarski, a piwo stało się trunkiem narodowym. Mimo, że wino spadło na drugi plan, to produkcja win dalej był na wysokim poziomie. Produkowany ich mniej, ale za to z wyselekcjonowanych gron, które potrafi przetrwać w trudnym klimacie. Gdy klimat trochę ustąpił i złagodniał starano się przywrócić blask niemieckiemu rynko winiarskiemu. Wszystko szło dobrze do momentu dwóch kolejnych kryzysów. Rozwój winiarstwa zatrzymały dwie kluczowe daty – choroba filoksery na przełomie XVII i XIX w. oraz wybuch II Wojny Światowej. Te dwa okresy siały spustoszenie, nie tylko w niemieckim winiarstwie, ale także europejskim. Po burzliwym okresie dopiero w latach 50-tych zaczęto ponownie skupiać się na uprawie winorośli, a głównym regionem upraw stał się nie bez przyczyny Palatynat.

Niemiecka Toskania

Położony w zachodnich Niemczech, graniczący z Rheinhessen na północy i Francją na południu i zachodzie, Palatynat jest kluczowym regionem winiarskim zarówno pod względem jakości, jak i ilości. Z około 23 500 hektarami ziemi obsadzonej winoroślami, Palatynat jest drugim co do wielkości spośród 13 niemieckich regionów winiarskich. W winnicach produkuje się zarówno wina białe, jak i czerwone. Jednak jak prawie wszędzie w Nadrenii, Riesling jest dominującym szczepem. Kolejnym popularnym winogronem jest Dornfelder, odmiana czerwonego wina, skrzyżowana w 1956 roku, która stała się popularna w całych Niemczech. Także wartym uwagi jest kuzyn Pinot Noir – Spatburgunder, który dzięki swojemu lekkiemu stylowi zebrał pokaźną grupę fanów.

Gęsto zalesione góry Haardt wznoszą się na wysokość 675 metrów i są w dużej mierze odpowiedzialne za stosunkowo ciepły, suchy klimat idealny dla uprawy winorośli. Suche, niezbyt gorące lata i łagodne zimy, około 1800 słonecznych godzin w roku sprawiają, że Palatynat jest jednym z najcieplejszych niemieckich regionów o prawie śródziemnomorskim klimacie. Z tego powodu w regionie (nazywanym „Toskanią Niemiec”) uprawiane są dość zaskakujące rzeczy, takie jak migdały, figi czy cytryny a winogrona co roku mogą osiągnąć pełną dojrzałość. To właśnie sprawia, że style win z Palatynatu (szczególnie Rieslingów) są zauważalnie bardziej skoncentrowane i pełne niż te, które można znaleźć w chłodniejszych, wilgotniejszych regionach. Pinot Noir urósł tutaj do rangi jednego ze sztandarowych szczepów i zyskuje renomę zarówno na arenie krajowej, jak i międzynarodowej.

 

W 1900 roku pięćdziesiąt trzy winnice z Pfalz postanowiły połączyć siły i stoworzyły jedną spółdzielnię, która w 1997 roku przekształciła się w winnicę Wachtenburg. Tamtejsi winiarze wyznaczyli sobie ambitny cel: „wysoka jakość win oraz uczciwe ceny”. Pozostają mu wierni do dziś, a dziki ich wielkiej pasji winnica Wachtenburg od wielu lat jest wyróżniana tytułem jeden z pięciu najlepszych winnic w Pfalz i jest zarazem jedną z najlepszych winnic w Niemczech.

Wina od Wachtenburg Winzer

Palatynat jest nieodłącznie związany z krajobrazem i naturą, która kształtuje kulturę i historię regionu. Właśnie dlatego tak bardzo ważne jest działanie w sposób zrównoważony, które nie niszczy środowiska naturalnego. Winiarze z Wachtenburga przywiązują wielką wagę do natury, aby ich ukochany dom był tak samo piękny dla przyszłych pokoleń. Troska o krajobraz jest równie ważna, jak współpraca z pracownikami, partnerami biznesowymi i klientami. Historia Wachtenburg Winzer rozpoczęła się bardzo wcześnie: ta wielorodzinna spółdzielnia produkuje wina już od ponad 120 lat. Wszystko zaczęło się w 1900 r. kiedy 53 winiarzy założyło spółdzielnię Wachtenburg, do której dołączyły spółdzielnie Luginsland i Gönnheim. W 1997 roku nazwa została zmieniona na Wachtenburg Winzer. Dziś 24 rodziny winiarzy z wielką pasją uprawiają różne odmiany winogron w najlepszych lokalizacjach wokół miasta Wachtenburg. Starsi winiarze przekazują swoje doświadczenie, młodsi dodają energii: to właśnie dzięki temu powstają tak świetne wina.

 

  • WACHTENBURG RIESLING CLASSIC

    SZCZEGÓŁY
  • WACHTENBURG RIESLING KABINETT KÖNIGSWINGERT

    SZCZEGÓŁY
  • WACHTENBURG SPÄTBURGUNDER TROCKEN

    SZCZEGÓŁY
  • WACHTENBURG RIESLING TROCKEN

    SZCZEGÓŁY
  • WACHTENBURG DORNFELDER HALBTROCKEN

    SZCZEGÓŁY
  • WACHTENBURG SPÄTBURGUNDER TROCKEN SL EDITION

    SZCZEGÓŁY

Zapisz się do newslettera i otrzymaj 20% rabatu!

Bądź na bieżąco z naszymi nowościami i aktualnościami. Zapisz się do naszego newslettera i otrzymaj aż 20% rabatu na pierwsze zakupy!

Dziękujemy! Sprawdź skrzynkę pocztową i potwierdź subskrypcję.