Regiony winiarskie w Portugalii rozpościerają się na całym jej terytorium. Na tak niewielkim obszarze można znaleźć rześkie Vinho Verde, bardziej skoncentrowane i owocowe Douro oraz wzmacniane Porto oraz Maderę. Z tego względu część winiarzy decyduje się na produkcję win z różnych regionów winiarskich. Taką drogę wybrał Andre Manz, założyciel winnicy ManzWine.
LISBOA
Lisboa (dawniej Estremadura) to żyzny region winiarski położony w centrum portugalskiego wybrzeża Atlantyku. Jednymi z najważniejszych cech geograficznych Lisboa są wzgórza Serra de Montejunto, które chronią region przed wiatrami Oceanu Atlantyckiego i pomagają złagodzić klimat.
Po stronie północnej winnice w południowoeuropejskim Golfsztromie znajdują się pomiędzy zimnymi i silnymi wiatrami wybrzeża Atlantyku a upalnymi temperaturami z głębi Portugalii. Nocą ziemia jest naturalnie nawadniana przez mgłę i poranną rosę, a w ciągu dnia otrzymuje ciepło od słonecznych popołudni.
Dzięki temu terroir doskonale nadaje się do soczystych i owocowych win. Każda odmiana winorośli inaczej na to reaguje a w regionie Lisboa można ich znaleźć ponad 30, zarówno międzynarodowych, takich jak Cabernet i Merlot czy portugalskich Touriga Nacional i Tinta Roriz.
PÓŁWYSEP SETÚBAL
Półwysep Setúbal leży przy ujściu rzeki Tag, bezpośrednio na południe od Lizbony, z którą jest połączony dwoma mostami. Znaczna część obszaru jest płaska i piaszczysta, z wyjątkiem Serra da Arrábida, krótkiego łańcucha górskiego biegnącego wzdłuż południowego wybrzeża półwyspu, gdzie gleby są wapienne lub gliniasto-wapienne. Region znany jest przede wszystkim z wytrawnych czerwonych win wytwarzanych ze szczepu Castelão, a także z win wzmocnionych i słodkiego Moscatel de Setúbal.
Klimat jest śródziemnomorski, z gorącymi, suchymi latami i łagodnymi, ale deszczowymi zimami. Winnice w Serra da Arrábida są chłodniejsze ze względu na wyższą wysokość i bliskość morza. Peninsula de Setúbal IGP produkowana jest szeroka gama win z wielu międzynarodowych odmian.
DOURO
Nazwa regionu pochodzi od rzeki Douro, która płynie ze wschodu na zachód od granicy hiszpańskiej do Porto, gdzie spotyka się z Oceanem Atlantyckim. Chociaż Douro jest najbardziej znane ze swoich wzmocnionych win, całkowita produkcja jest tutaj dość równomiernie podzielona między Porto oraz niewzmacnianymi winami.
Strefa uprawy winorośli obejmuje strome zbocza wzdłuż brzegów dolnego biegu rzeki, która jest jedną z najdłuższych na Półwyspie Iberyjskim. Ze źródła w północnej Hiszpanii, gdzie jest znana jako Duero, rzeka przepływa przez słynne winnice Ribera del Duero, zanim dotrze do granicy portugalskiej i zamieni się Douro. Stąd przecina krajobraz, tworząc wyjątkowy i historyczny region winiarski przed spotkaniem z oceanem w mieście Porto.
Najbardziej jednoczącą cechą Douro jest jego górzysty teren, chociaż obszar ten obejmuje szeroki wachlarz terroir z wieloma różnymi aspektami, wysokościami i typami gleby. Zwykle jednak winnice rozciągają się na stromych, suchych zboczach po obu stronach rzeki i jej niezliczonych dopływów na wąskich skalistych tarasach. Ten niezwykle malowniczy widok został sklasyfikowany jako miejsce światowego dziedzictwa UNESCO (zaszczyt, który został również nadany podobny krajobraz regionu winiarskiego Wachau w Austrii).
Wina od ManzWine
Chelerios, jeszcze 100 lat temu mogło pochwali się ponad 40 winnicami. a gliniastych i wapiennych zboczach wokół wioski, nasadzenia niegdyś rozciągały się w każdym kierunku. Kiedy w 2004 roku Andre Manz zaczął działalność winiarską na małej jednohektarowej winnicy w Cheleiros, była ona raczej eksperymentalnym hobby. Stan rzeczy zmienił się, kiedy przy pomocy Portugalskiego Instytutu Winorośli i Wina, odnalazł wśród swoich nasadzeń starą lokalną odmianę o nazwie Jampal. Tak zrodził się projekt: „ManzWine: rekultywacja winnic w Cheleiros”. Szczep ten przez lata toczył się w zapomnienie, przed którym spektakularnie obronił go emerytowany brazylijski bramkarz. André pozostawił tę odmianę i biały Jampal stał się hitem handlowym i doskonałym przykładem na to, że warto inwestować w endemiczne szczepy. To zmotywowało go do kultywowania pozostałych portugalskich odmian, takich jak Castelăo i Aragonez. Z czasem produkcję wina powiększono o nowe regiony: Douro i Półwysep Setúbal.
